glarius, 2014-11-04 15:42rekla-ma, 2014-11-04 12:18jak wiadomo folia monomerowa lubi się kurczyć, czyli działa siła ściskająca na szybę.
Tyle, że ta siła ściskająca działa w płaszczyźnie tafli, co praktycznie uniemożliwia zniszczenie szkła (szkło ma dość wysoką wytrzymałość na ściskanie).
Aby doszło do zniszczenia, musiałyby wystąpić dodatkowe obciążenia.
Dokładnie tak ale działa z jednej strony tafli a nie w osi i w tym przypadku chyba można mówić o zginaniu.
Przy poddawaniu szkła zginaniu, jedna jego powierzchnia ulega ściskaniu, druga rozciąganiu.
Szkło jest materiałem idealnie sprężystym, niepodlegającym trwałym odkształceniom. Jest to jednak zarazem materiał bardzo kruchy, co oznacza, że przy przyłożeniu rosnącej siły zginającej, szkło ulega pęknięciu bez żadnych uprzednich objawów.
Ale to tylko teoria, nigdy nie pękło nam szkło z powodu oklejenia folią ale kilka razy pękło przez nierównomierny rozkład temperatur na powierzchni szkła.
Ze względu na niską przewodność cieplną szkła częściowe rozgrzanie lub schłodzenie tafli szklanej wywołuje naprężenia, które mogą powodować jej pękanie „pod wpływem czynników termicznych”. Najbardziej powszechny przykład ryzyka pękania szkła pod wpływem naprężeń termicznych dotyczy osadzonych we wpuście krawędzi szkła, które poddane działaniu promieni słonecznych rozgrzewają się wolniej niż jego pozostała powierzchnia. Jeśli warunki montażu lub użytkowania mogą powodować wysokie różnice temperatur, należy podjąć odpowiednie środki ostrożności w zakresie montażu i obróbki krawędziowej. Dzięki dodatkowej obróbce cieplnej (typu hartowanie) szkło wytrzymuje różnice temperatur od 150 do 200 °C.