Z cyklu: Przygotowanie prac i plików do druku

Pew­nej pani przy­śniły się złote gwiazdki na gra­na­to­wym tle. Po prze­bu­dze­niu posta­no­wiła wziąć sprawy w swoje ręce i czem prę­dzej sen prze­mie­nić rze­czy­wi­stość. Ponie­waż gnana wia­trem dzie­jów i twór­czym przy­mu­sem, parała się oka­zjo­nal­nie gra­fiką kom­pu­te­rową, zaraz po prze­bu­dze­niu odpa­liła Pho­to­shopa i nocną marę zmaterializowała.

W odpo­wie­dzi na zastrze­że­nia czy­tel­ni­ków doty­czą­cych roz­pro­sze­nia infor­ma­cji o spo­so­bie przy­go­to­wa­nia do druku teczek ofer­to­wych, z wcze­śniej­szych felie­to­nów wybra­li­śmy naj­waż­niej­sze frag­menty i w ten spo­sób w dziale „Jak przy­go­to­wać do druku”  poja­wia się kolejny odci­nek.  Sprawa wydaje się bar­dzo aktu­alna, gdyż teczka ofer­towa zali­czona jest cią­gle do dyżur­nego zestawu gadże­tów rekla­mo­wych wrę­cza­nych klien­towi w cza­sie odwie­dzin po mar­ke­tin­go­wej kolę­dzie, jaką orto­dok­syjni han­dlowcy usku­tecz­niają nie tylko pod koniec roku.

Kon­ty­nu­ujemy, roz­po­częty niedawno temat kalen­da­rzy trój­dziel­nych. Kalen­da­ria i główkę mamy już z głowy, dziś sku­pimy się na plec­kach, czyli ele­men­cie sca­la­ją­cym kalen­darz w jeden zwarty pro­dukt. Wiel­kiego pola do popisu gra­ficy tutaj nie mają. Przy­wo­łana w poprzed­nim odcinku zasada opty­ma­li­za­cji powo­duje, że wymiary i kon­struk­cja plec­ków jest ści­śle określona.

Sezon na kalen­da­rze już się zaczął, a roz­tropne firmy zle­cają ich druk nawet w okre­sie waka­cyj­nym. Wraz z nowym rokiem szkol­nym warto więc pomy­śleć o nowym roku kalen­da­rzo­wym i przy­go­to­wać swój gra­ficzny warsz­tat do pro­jek­to­wa­nia kalen­da­rzy. Parę mie­sięcy temu omó­wi­łem z grub­sza ten temat, dziś pora na kon­krety. Roz­po­czy­namy od kalen­da­rzy trójdzielnych.

Wielu gra­fi­kom spra­wia pro­blem zało­że­nie opty­mal­nego wymiaru dla pro­jek­to­wa­nych publi­ka­cji. Ostatni kon­kurs poli­gra­ficzny, potwier­dził tę obser­wa­cję. Na piąte pyta­nie kon­kur­sowe zale­d­wie połowa uczest­ni­ków odpo­wie­działa pra­wi­dłowo. Tak więc, nowy rok szkolny w cho­chli­ko­wym uni­wer­sy­te­cie, zaczy­namy od omó­wie­nia tego zagad­nie­nia na przy­kła­dzie pro­stego tech­nicz­nie pro­duktu, jakim są plakaty.

Wielu gra­fi­ków nie uwzględ­nia faktu, że papier uży­wany do druku jest trój­wy­mia­rowy i oprócz sze­ro­ko­ści oraz wyso­ko­ści ma swoją gru­bość. W kon­se­kwen­cji zakła­dają równe wymiary dla wszyst­kich skrzy­de­łek (łamów) pro­jek­to­wa­nej ulotki, co przy nie­któ­rych typach fal­co­wa­nia pro­wa­dzi do licz­nych nie­po­ro­zu­mień na linii grafik-drukarnia. Wyja­śnijmy więc sprawę ostatecznie.

Po lek­tu­rze poprzed­niego odcinka mamy już prze­ćwi­czone zagad­nie­nia pod­sta­wowe. Dziś możemy  pójść krok dalej i nieco skom­pli­ko­wać sobie życie. Jed­nak oma­wia­jąc kolejny pro­dukt  nadal poru­szać się będziemy w obsza­rze dru­ków pro­stych, nazy­wa­nych też dru­kami luź­nymi.  Nazwa ta jest  w pełni uza­sad­niona, gdyż część pro­jek­tan­tów pod­cho­dzi do zagad­nie­nia na praw­dzi­wie desi­gner­skim luzie.

Roz­po­czy­namy zapo­wia­dany już wcze­śniej nowy cykl felie­to­nów, pod wspól­nym tytu­łem „Jak przy­go­to­wać pliki do druku”, poświę­cony omó­wie­niu naj­czę­ściej zama­wia­nych wyro­bów poligraficznych.