Wiedza: wybór redakcji

Wielu gra­fi­ków nie uwzględ­nia faktu, że papier uży­wany do druku jest trój­wy­mia­rowy i oprócz sze­ro­ko­ści oraz wyso­ko­ści ma swoją gru­bość. W kon­se­kwen­cji zakła­dają równe wymiary dla wszyst­kich skrzy­de­łek (łamów) pro­jek­to­wa­nej ulotki, co przy nie­któ­rych typach fal­co­wa­nia pro­wa­dzi do licz­nych nie­po­ro­zu­mień na linii grafik-drukarnia. Wyja­śnijmy więc sprawę ostatecznie.

Co prawda rok 2008 skończył się już dość dawno, ale proponuję jeszcze dwa razy do niego wrócić. Spójrzmy na zeszłoroczne reklamy prasowe pod kątem ich wpływu na nasz -czytelników (często bezpośrednich adresatów tych przekazów) humor. A ten, jak wiadomo, może być dobry lub zły. I humor, i wpływ. Zajmijmy się najpierw reklamą prasową na wesoło; „zdołujemy” się natomiast w następnym odcinku.

Ile sekund muzyki lub filmu mogę wykorzystać w swoim video nieodpłatnie i bez zgody pierwszego twórcy? Czy w ogóle istnieje taka możliwość?

Prawda, że widok sklejonych już brył jest budujący? Ale wkrótce się do nich przyzwyczaimy i zaczniemy dostrzegać nierówności i niezbyt estetyczne miejsce klejenia itp... Na szczęście są sposoby by to zmienić.

Po lek­tu­rze poprzed­niego odcinka mamy już prze­ćwi­czone zagad­nie­nia pod­sta­wowe. Dziś możemy  pójść krok dalej i nieco skom­pli­ko­wać sobie życie. Jed­nak oma­wia­jąc kolejny pro­dukt  nadal poru­szać się będziemy w obsza­rze dru­ków pro­stych, nazy­wa­nych też dru­kami luź­nymi.  Nazwa ta jest  w pełni uza­sad­niona, gdyż część pro­jek­tan­tów pod­cho­dzi do zagad­nie­nia na praw­dzi­wie desi­gner­skim luzie.

W tym odcinku powiemy na co uważać i czego nie robić przy okazji kontaktu z wykrojnikiem. I nie mam tu na myśli tego, że kiedy potrącony niechcący wykrojnik spada ze stołu, nie należy go łapać... Pomówimy o tym co, jak i w jakiej kolejności powinno odbywać się w poligraficznym Raju.

Refleksje Katarzyny Kosenko nad rządzącymi reklamą prawidłami przyjęliśmy z entuzjazmem. Pomysł zamieszczenia artykułu Świat reklamy, reklama jako świat w signs.pl uważamy za świetną okazję do rozpoczęcia dyskusji o związanych z reklamą zagrożeniach i bardzo liczymy, że zechcecie się do niej przyłączyć. Aby zrobić dobry początek, postaram się zmierzyć z niektórymi tezami artykułu.

Tekst nie koncentruje się wyłącznie na analizie, zawiera również oceny, które - cóż - nie pozostawiają na nas suchej nitki. Tym bardziej cenimy fakt, że autorka odważyła się "włożyć kij w mrowisko" i podzieliła się swymi przemyśleniami z nami - twórcami reklamy, odpowiedzialnymi w praktyce za kreowanie "ulicznego spektaklu".

Lenistwo oraz niezwykłe przywiązanie do klawiatury i monitora od dawna charakteryzowały nasz zespół redakcyjny. Pozostałoby tak do dziś, gdyby nie testy laminatora Jet Mounter 63 firmy Drytac. Testy na tyle nieudane, że postanowiliśmy podzielić się z producentem naszymi krytycznymi uwagami. W odpowiedzi przedstawiciele redakcji Signs.pl zostali zaproszeni do fabryki Drytac-a w Bristolu. I choć wizyta nie zmieniła naszej opinii na temat tej maszyny to przekonaliśmy się, że podróże kształcą.

Jak wybrać najbardziej dołującą reklamę roku? Kryteria mogą być różne: począwszy od całkowitej nieudolności projektowej (czy nawet szerzej - twórczej) aż po kompletne fiasko pod względem skuteczności przekazu. Reklama może być smutna w swojej brzydocie, koślawości, czy braku profesjonalizmu, ale w zły nastrój może też wprowadzać reklama nietrafiona, nie osiągająca zamierzonego celu marketingowego. Jednak w tym artykule chodzi mi o jeszcze inny rodzaj smutku.

W odpo­wie­dzi na zastrze­że­nia czy­tel­ni­ków doty­czą­cych roz­pro­sze­nia infor­ma­cji o spo­so­bie przy­go­to­wa­nia do druku teczek ofer­to­wych, z wcze­śniej­szych felie­to­nów wybra­li­śmy naj­waż­niej­sze frag­menty i w ten spo­sób w dziale „Jak przy­go­to­wać do druku”  poja­wia się kolejny odci­nek.  Sprawa wydaje się bar­dzo aktu­alna, gdyż teczka ofer­towa zali­czona jest cią­gle do dyżur­nego zestawu gadże­tów rekla­mo­wych wrę­cza­nych klien­towi w cza­sie odwie­dzin po mar­ke­tin­go­wej kolę­dzie, jaką orto­dok­syjni han­dlowcy usku­tecz­niają nie tylko pod koniec roku.

Do redakcji Signs.pl trafiła wydana niedawno nowa wersja pakietu oprogramowania Adobe Creative Suite – Adobe CS5. Zapraszamy do lektury pierwszego artykułu recenzującego pakiet, w którym zapoznamy się z aplikacją Adobe Photoshop CS5.

Prezentujemy kolejny rozdział przygotowywanego przez autora tekstu poradnika, dotyczącego konstruowaniu elementów trójwymiarowych w reklamie, zatytułowany ''Jak to zrobić – sposoby, techniki, technologie''

Na  wstępie, żeby uniknąć nieporozumień, przypomnę, że niniejszy tekst nie jest cennikiem. To jedynie subiektywnie zinterpretowane wyniki ankiety, które mogą stać się dodatkowym punktem orientacyjnym dla początkujących w zawodzie freelancerów i niewielkich firm. I z tej grupy rekrutowali się nasi respondenci.

Istnieje kilka odmian sztywnych materiałów z tworzywa sztucznego, dostępnych dla zastosowań zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych w reklamie wizualnej.
Dwie z nich należą do szerokiej kategorii płyt piankowych, podczas gdy trzecia jest odmianą tektury falistej, wykonaną z tworzywa sztucznego.
Pojęcia "płyta piankowa" używa się często w odniesieniu do lekkich płyt z rdzeniem polistyrenowym. Jednakże - głównie ze względów technologicznych - producenci zwykli stosować to określenie również do wytłaczanych płyt z PCV pienionego.

Ponad dwa lata temu temu w 34. numerze 2+3D opublikowaliśmy dość skomplikowany, ale podobno skuteczny sposób obliczania honorarium za usługi w projektowe 3D, opracowany przez Stowarzyszenie Projektantów Form Przemysłowych. Od tego czasu zastanawialiśmy się w redakcji, czy w podobny sposób, poddając działaniom matematycznym rozmaite współczynniki wycenianego projektu, udałoby się stworzyć schemat dla grafików.

Koniec roku skłania do podsumowań. Nie dysponuję jeszcze pełnymi danymi na temat wydatków na reklamę prasową w Polsce w minionym roku, ani też informacjami o poziomie czytelnictwa prasy w naszym kraju. Z niecierpliwością czekam na te dane, bo po ich analizie spodziewam się, że będę mógł wygłosić krótki komentarz w stylu „nie było tak źle”.

W dzisiejszym zglobalizowanym świecie trudno wyobrazić sobie jakikolwiek przejaw twórczej działalności człowieka całkowicie pozbawiony odniesień do dzieł powstałych wcześniej. Dlatego też utwór inspirowany zaliczany jest do najczęściej spotykanych utworów tworzonych każdego dnia przez całą masę twórców na całym świecie. Zaraz obok utworu inspirowanego prawo autorskie wyróżnia utwór zależny, zwany również opracowaniem. To bliskie sąsiedztwo obu utworów powoduje w praktyce całą masę problemów. Okazuje się, że postawienie granicy pomiędzy utworem inspirowanym a zależnym jest zadaniem niezwykle trudnym. Dlaczego? Zaraz się dowiesz.

Miasto Częstochowa zaprezentowało w środę nowy logotyp oraz inne elementy identyfikacji wizualnej. Projekt oparto na grze słów i stosunkowo prostym graficznym zabiegu. Z ideą nowego logo i pomysłem na kampanię, która będzie mu towarzyszyć, wiąże się także nowy kalendarz miejski na 2018 r.

Folie samoprzylepne to obecnie mocno zróżnicowany segment wyrobów o właściwościach często ściśle dedykowanych. Podział przebiega w zależności od wielu parametrów: trwałości, sposobu obróbki, warunków aplikowania i pracy, rodzai powierzchni oklejanych, przepuszczalności światła, barwy, wykończenia powierzchni i wielu innych.

W roku 1924 w Warszawie Henryk Berlewi wraz z poetami – futurystami Stanisławem Bruczem i Aleksandrem Watem założyli Biuro Reklama-Mechano. Reklama – Mechano z jednej strony pełniła funkcję komercyjnego biura projektowego, z drugiej zaś było emocjonalną reakcją Berlewiego na pominięcie jego osoby w zespole organizacyjnym i redakcyjnym nowo powstałej grupy Blok [1].

Otrzymaliśmy od Urzędu Miasta Krakowa zapytanie ofertowe dotyczące modyfikacji systemu identyfikacji „KRK”. Postanowiliśmy upublicznić odpowiedź, przedstawiającą nasze stanowisko dot. stanu identyfikacji wizualnej polskiej sfery publicznej – bo chyba nie jesteśmy w nim odosobnieni.

Skoro znamy już ilość zna­ków naszej publi­ka­cji i pod­ję­li­śmy także decy­zję co do wyboru kro­jów pisma, któ­rymi skła­dać będziemy poszcze­gólne czę­ści tek­stu, zgod­nie z zasadą od ogółu do szcze­gółu, przy­szła teraz pora na dobór wiel­ko­ści czyli stop­nia pisma i odle­gło­ści pomię­dzy poszcze­gól­nymi wier­szami tek­stu, zwa­nej inter­li­nią. Parę słów poświę­cimy także, tajem­ni­czo brzmią­cej „wyso­ko­ści x”.

Wszyscy wiemy, że laminowanie może uodpornić wydruki wielkoformatowe na działanie wody oraz utratę koloru i otarcia mechaniczne. Czy laminowanie jest jednak dostatecznie wytrzymałe, aby sprostać konkurencji ze strony nowych rodzajów mediów, które podobno nie wymagają laminowania?
Przedstawimy ostatnią część cyklu prezentującego zalety tej techniki.

Wielu gra­fi­kom spra­wia pro­blem zało­że­nie opty­mal­nego wymiaru dla pro­jek­to­wa­nych publi­ka­cji. Ostatni kon­kurs poli­gra­ficzny, potwier­dził tę obser­wa­cję. Na piąte pyta­nie kon­kur­sowe zale­d­wie połowa uczest­ni­ków odpo­wie­działa pra­wi­dłowo. Tak więc, nowy rok szkolny w cho­chli­ko­wym uni­wer­sy­te­cie, zaczy­namy od omó­wie­nia tego zagad­nie­nia na przy­kła­dzie pro­stego tech­nicz­nie pro­duktu, jakim są plakaty.

Na razie nasze elementy przypominają wciąż sterty luźnych odpadów, ale wreszcie przyszedł czas na trzeci wymiar - czyli klejenie.

Ogólnoświatowa sieć komputerowa, symbol XXI wieku, jest na najlepszej drodze do wyparcia tradycyjnych mediów oraz środków komunikacji.

Osiem ostat­nich felie­to­nów poli­gra­ficz­nych poświę­ci­li­śmy dwóm pod­sta­wo­wym czę­ściom każ­dej publi­ka­cji książ­ko­wej: okładce i wkła­dowi. Przy­szła wresz­cie dobra pora na połą­cze­nie ich ze sobą, nie­ro­ze­rwal­nym węzłem intro­li­ga­tor­skim. Od spo­sobu, w jaki ten meza­lians będzie prze­pro­wa­dzony, zależy kate­go­ria do któ­rej oprawa zosta­nie zakwa­li­fi­ko­wana.  Dwa ostat­nie felie­tony tego cyklu, będą tej kla­sy­fi­ka­cji poświęcone.

IMPOZYCJA, czyli mon­taż elek­tro­niczny, trak­to­wana bywa jako ostatni etap pre­pressu lub też jako pierw­szy etap pro­duk­cji. Tak czy siak, tra­fia tutaj każdy plik pro­duk­cyjny, który niczym biblijny wiel­błąd, prze­do­stał się przez igielne ucho pre­fli­gh­tingu. Wszystko, co ma być wydru­ko­wane tech­niką off­se­tową, musi być wcze­śniej zmon­to­wane w odpo­wied­nie arku­sze dru­kar­skie, a następ­nie prze­nie­sione przez sys­tem naświe­tle­nia CTP na matryce poligraficzne.

Od kilku dni trwa głosowanie na "logo dla Polski". Sprawa ta wzbudziła sporo emocji. Poniżej zamieszczamy komentarz przygotowany przez Pawła Krzywdę, członka Zarządu STGU, współautora m.in. systemu identyfikacji Policji.

Zaginać będziemy głównie arkusze PVC litego i spienionego o grubości 1 – 3 mm. Mimo prostoty urządzeń do takich zadań są one nadal dość trudno dostępne, jednak i w tym wypadku skonstruowanie potrzebnego urządzenia nie przekracza możliwości nawet skromnie wyposażonego warsztatu. Idea jest bardzo prosta – musimy zagrzać miejsce które chcemy zagiąć, a nasze urządzenie powinno „obsłużyć” maksymalnie ok. 50 cm, bo raczej nie będzie potrzeby zaginania szerszych pasów. 

Orzeł przestał być biały... Jak konkretnie wygląda sytuacja z identyfikacją narodową w Polsce i dlaczego jest źle?

Typo­graf two­rząc dany krój, prze­waż­nie pło­dzi od razu kilka lub kil­ka­na­ście jego odmian, powo­łu­jąc w ten spo­sób do życia rodzinę kro­jów, która (jak to rodzina) pod jed­nym dachem i jedną nazwą, kryje osob­ni­ków prze­róż­nego auto­ra­mentu, postury i cha­rak­teru. Spójrzmy na nich z podob­nego punktu widze­nia, z jakiego oce­niają się nawza­jem człon­ko­wie typo­wej, kocha­ją­cej się oczy­wi­ście, rodziny ludzkiej.

Dziś prezen­tuję subiek­ty­wny wybór głównych błędów składu, z jakimi spotkałem się w trak­cie „obcow­a­nia” z plikami pro­duk­cyjnymi przesyłanymi do druku przez klien­tów drukarni, w której spędz­iłem prawie połowę życia. Mowa o plikach wynikowych, czyli uznanych przez ich twór­ców za gotowe do druku. Lista obe­j­muje jedynie te błędy, które mimo upływu lat i dwukrot­nej wymi­any pokole­niowej pow­tarzały się najczęściej..

Pew­nej pani przy­śniły się złote gwiazdki na gra­na­to­wym tle. Po prze­bu­dze­niu posta­no­wiła wziąć sprawy w swoje ręce i czem prę­dzej sen prze­mie­nić rze­czy­wi­stość. Ponie­waż gnana wia­trem dzie­jów i twór­czym przy­mu­sem, parała się oka­zjo­nal­nie gra­fiką kom­pu­te­rową, zaraz po prze­bu­dze­niu odpa­liła Pho­to­shopa i nocną marę zmaterializowała.

Stara zasada mówi, że klej który klei wszystko, niczego nie klei dobrze. Jest w tym sporo prawdy aczkolwiek jest kilka naprawdę uniwersalnych klejów, oczywiście w odniesieniu do materiałów, którymi głównie będziemy się zajmować. W poniższym opracowaniu pogrupowałem kleje ze względu na podobny skład i właściwości działania. W znakomitej większości działanie tych klejów miałem okazje sprawdzić osobiście.

Ciekawy przykład reklamowego atelier lat 30. XX wieku stanowi duet Anatol Girs i Bolesław Barcz. Początki wspólnych osiągnięć artystycznych wspomnianych artystów sięgają czasów wspólnie odbytych studiów w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie. Jednak zanim połączyła ich prawdziwa przyjaźń i trwająca trzynaście lat zawodowa współpraca, obaj panowie znali się jedynie z widzenia, bowiem, jak uważa autor monografii o Anatolu Girsie, Andrzej Klossowski: odmienne wówczas były ich artystyczne zainteresowania [1].

Zapotrzebowanie na różnorodne formy reklamy na początku lat 30 XX wieku wpływało ożywczo na rozwój grafiki użytkowej, a wzrastająca liczba artystów uprawiających tę dyscyplinę zrodziła potrzebę zrzeszenia ich w organizację zawodową. W związku z tym w 1933 roku z inicjatywy Edmunda Bartłomiejczyka przy poparciu Polskiego Związku Reklamowego powstało w stolicy Koło Artystów Grafików Reklamowych. Początkowo stowarzyszenie liczyło sobie dwunastu grafików związanych z warszawskim środowiskiem artystycznym, wśród których znaleźli się: Edmund Bartłomiejczyk, Henryk Czerny, Ludwik Gardowski, Zygmunt Glinicki, Tadeusz Gronowski, Edmund John, Jan Mucharski, Stanisław Ostoja – Chrostowski, Adam Półtawski, Henryk Stażewski, Józef Tom i Jerzy Zaruba.

Lata 20 XX wieku to okres szczególny w rozwoju polskiej grafiki użytkowej przede wszystkim ze względu na coraz liczniej powstające artystyczne spółki, które coraz chętniej zaczęły zajmować się działalnością reklamową. I tak w 1923 roku znakomity polski grafik Tadeusz Gronowski wraz z Jerzym Gelbardem, Antonim Bormanem i Janem Mucharskim założyli w Warszawie Atelier Reklamy Artystycznej „Plakat”.

Pora sięgnąć po odłożone wcześniej pasy obrzeża. Trzeba w tym momencie solidnie się zastanowić nad sposobem przyszłego wykończenia ich powierzchni – jeśli uformujemy już pasy w obrzeże, a elementy nie są zbyt wielkie, to jedyną możliwą opcją ich wykończenia będzie malowanie natryskowe. Może korzystając z płaskich jeszcze pasów okleić je na docelowy kolor folią samoprzylepną? Owszem, trzeba będzie wtedy bardzo uważać przy klejeniu, ale taka decyzja może w niektórych wypadkach może być bardzo opłacalna.

Lwów w okresie dwudziestolecia międzywojennego był znaczącym ośrodkiem artystycznym. Wielkomiejski charakter miasta przyczynił się do rozwoju kilku gałęzi przemysłu lekkiego i powstania potężnych firmy handlowo-usługowych, co w konsekwencji doprowadziło także do rozwoju reklamy, chętnie uprawianej przez liczne grono artystów.

Praca w twórczym duecie cieszyła się w latach 30. XX wieku wśród studentów warszawskiej architektury sporym zainteresowaniem. Młodzi adepci sztuki projektowej, poza pracą w architektonicznych biurach, chętnie zajmowali się również grafiką reklamową. Jak słusznie zauważył w 1935 roku Przecław Smolik – Typowym dla ostatnich lat zjawiskiem […] jest fakt, że we współczesnym ruchu artystycznym w Polsce młodzi architekci biorą nie tylko coraz żywszy udział, ale w niektórych dziedzinach produkcji artystycznej kroczą nawet na czele, współzawodnicząc z wybitnym powodzeniem z zawodowymi artystami malarzami i grafikami [1].

Bannery należą prawdopodobnie do najstarszego znanego ludzkości rodzaju oznakowania, ale wraz z pojawieniem się coraz nowszych materiałów, zmienił się znacznie wygląd tego produktu.

Sezon na kalen­da­rze już się zaczął, a roz­tropne firmy zle­cają ich druk nawet w okre­sie waka­cyj­nym. Wraz z nowym rokiem szkol­nym warto więc pomy­śleć o nowym roku kalen­da­rzo­wym i przy­go­to­wać swój gra­ficzny warsz­tat do pro­jek­to­wa­nia kalen­da­rzy. Parę mie­sięcy temu omó­wi­łem z grub­sza ten temat, dziś pora na kon­krety. Roz­po­czy­namy od kalen­da­rzy trójdzielnych.

Herb, marka, logo. Trzy znaki i trzy różne funkcje. Dlaczego trzeba starannie rozdzielić obszary ich stosowania? Dlaczego nie należy zastępować jednego znaku drugim, na przykład logo zamiast herbu? Wynika to bowiem z ich rangi i właściwego im zakresu stosowania, jaki powinien zostać jasno i precyzyjnie określony w Księdze Znaków Miejskich.

Czasy się zmieniają, zwyczaje też, ale wbrew pozorom, podstawowe funkcje współczesnych wizytówek, nie odbiegają specjalnie od funkcji, jakie pełniły onegdaj. Nadal służą one głównie wymianie podstawowych danych osobowych. Maleje natomiast liczba stricte prywatnych funkcji wizytówek, na rzecz funkcji służbowych. Nowością może być także rosnąca rola funkcji marketingowych i reklamowych. Z tego punktu widzenia możemy wyróżnić trzy podstawowe rodzaje wizytówek: wizytówki prywatne (osobiste), wizytówki służbowe (imienne i firmowe) oraz wizytówki reklamowe.

Chociaż więcej informacji odbieramy poprzez zmysł wzroku, myślimy i porozumiewamy się za pomocą języka. Wiara ludzi w siłę słowa znalazła swoje odzwierciedlenie w wielu religiach, podaniach, przysłowiach. W starożytności istniały specjalne szkoły uczące retoryki czyli sztuki krasomówstwa. Dziś jedną z dziedzin, w których słowo może być skutecznym orężem jest marketing. Jednak aby posługiwanie się słowem przyczyniało się do odniesienia rynkowego sukcesu, konieczna jest znajomość charakteru i funkcji poszczególnych elementów komunikacji takich jak nazwy, slogany i hasła reklamowe.

Kilka miesięcy temu przeczytałem w jednym z branżowych poligraficznych periodyków artykuł w którym kilka osób związanych z technologiami zarządzania kolorem żaliło się, że polskie drukarnie z niewielkimi wyjątkami mają w przysłowiowym nosie zarządzanie kolorem i generalnie kontrolę jakości w procesie publikacji.

W 1933 roku dwójka kolegów żydowskiego pochodzenia, postanowiła połączyć swoje siły w projektowaniu graficznym, zakładając kolejną artystyczną spółkę na mapie Warszawy. Tym razem o pracę w duecie pokusili się Jan Lewitt i Jerzy Himmelfarb, który w przypadku graficznej twórczości znany był bardziej jako Jerzy Him.

Wykonywanie reklam na folii magnetycznej nie jest wcale skomplikowane, o czym przekonamy się gdy tylko spróbujemy tej techniki. Trudno znaleźć lepszy nośnik na tymczasowe formy reklamy, szczególnie reklamy na pojazdach. Chociaż to zastosowanie od dawna uważano za najważniejsze dla folii magnetycznych, znamy także wiele innych - np. w USA popularne są wśród pośrednictw nieruchomości charakterystyczne tabliczki informacyjne "For Sale", wykonywane m.in. przy pomocy folii magnetycznej.

Obję­tość skryptu autor­skiego wyra­żona w arku­szach wydaw­ni­czych bądź w arku­szach autor­skich, to z pew­no­ścią naj­istot­niej­szy czyn­nik, mający wpływ na koń­cową obję­tość publi­ka­cji. Ale to dopiero począ­tek kło­po­tów. Po zakwa­li­fi­ko­wa­niu mate­ria­łów do reali­za­cji, na scenę wkra­cza pro­jek­tant. Jego zada­niem jest nada­nie dziełu okre­ślo­nej postaci typo­gra­ficz­nej, w któ­rej ujrzy ona świa­tło dzienne.