Z cyklu: Zawód ilustrator

Narzekania na to, że klient kręci nosem na cenę, są jednymi z najczęstszych, jakie czytam na internetowych grupach. Z tym problemem borykają się nie tylko kreatywni twórcy, ale także przedstawiciele wielu innych branż jak Polska długa i szeroka. Znacie ten dowcip z pytaniem o rabat – Rabat jest stolicą Maroka.

Gotowość warsztatowa to jeden z problemów, z którymi mierzą się początkujący twórcy, którzy chcą zacząć zarabiać na swojej pracy ilustratorsko-graficznej. Fakt, że lubisz rysować i przejawiasz w tym zakresie jakiś talent oraz umiejętności, nie jest jeszcze wystarczający, by zająć się świadczeniem tych usług zawodowo.

albo inaczej o czym wielu zapomina na początku drogi, a to ważne.

Temat wyceny spędza sen z powiek nawet doświadczonym grafikom-ilustratorom i nie jedna ze znanych mi osób, na myśl o przygotowaniu kosztorysu, czuje ból głowy. Warto jednak pamiętać, że zarządzanie finansami nie kończy się w momencie otrzymania przelewu na konto. Ponieważ mądre powiedzenie mówi: Nie ten jest bogaty, kto więcej zarabia, a kto więcej zatrzymuje w kieszeni – dzisiaj chciałabym podzielić się z Tobą kilkoma podstawowymi zasadami z zakresu zarządzania finansami, które stosuję we własnej firmie.

Stałam na przystanku tramwajowym i wpatrywałam się w wiszący tam plakat. Kojarzyłam autora tej pracy. Był młodszym ode mnie studentem Uniwersytetu Artystycznego. Dobrze rokującym i już zgarniającym swoje pierwsze nagrody. Patrzyłam na ten plakat i miałam ochotę wykrzyczeć: „Moje prace są dużo lepsze!” Ale to nie one zdobiły ten cholerny przystanek tramwajowy. Nienawidzę snobów z UAP!*

– Aniu, czy potrafisz składać książki? – spytała koleżanka z forum literackiego, na którym udzielałam się jeszcze przed epoką lodowcową. – Jasne! – odparłam pewnie, choć dotychczas przygotowałam zaledwie jeden projekt fikcyjnego magazynu w ramach studenckiego zaliczenia. Ale do odważnych świat należy, prawda?

– Kim jest twój klient? – zapytała moja trenerka kreacji marki. – Każdy, kto chce kupić moją pracę – odpowiedziałam. – Czyli kto?

Rysowanie ze zdjęć nie jest ani niczym niezwykłym, ani też powodem do wstydu. Osobiście należę do tej grupy twórców, która nie uznaje rysowania wyłącznie z pamięci – zwłaszcza, gdy pracuje się w realistycznych stylistykach. Perspektywa, proporcje, układ świateł i cieni, układ mięśni i materiałów, poszukiwanie nietypowych póz, ciekawych twarzy oraz różnorodnych realistycznych ekspresji… – w tym wszystkim pomaga nam materiał referencyjny. Oczywiście nie każdemu twórcy będzie on potrzebny, ale nawet jeśli stawiamy na projekty łamiące zasady anatomicznej poprawności, groteskowe czy abstrakcyjne, to „refki” mogą się okazać zaskakująco przydatne.

Mam wrażenie, że współcześnie motywację postrzega się jako magiczny stan, który, gdy już się go osiągnie, sam z siebie sprawi, że dalej wszystko pójdzie już z górki. A to zupełnie nie tak.

Fraza „proces projektowy” sprawia, że we własnej głowie nie jestem grafikiem-ilustratorem. Jestem PROJEKTANTKĄ. W jakiś sposób ta myśl nobilituje mnie w moich własnych oczach.