Z cyklu: Historia Polskiego Projektowania

Reklama w duecie. Przydomowe studio Franciszka i Anny Seifertów. Okazuje się, że wspólna praca małżonków przy realizacjach reklamowych jest jak najbardziej możliwa. Przykładem są chociażby przedwojenne realizacje krakowskiego małżeństwa Franciszka i Anny Seifertów. Nie prowadzili oni typowego dla owych czasów studia czy atelier, a pierwsze zlecenia wykonywali najprawdopodobniej w  swoim mieszkaniu przy Alei Słowackiego 8. Dopiero z czasem, w drugim mieszkaniu usytuowanym w Krakowie przy Alei Mickiewicza 47,udało im się stworzyć osobne pomieszczenie, w którym powstawały liczne projekty z zakresu reklamy[1] .

Pomimo kryzysu gospodarczego, jaki zapanował w Polsce po I wojnie światowej, rodzimi przedsiębiorcy zdawali sobie sprawę, że również kolorowe opakowania są istotnym elementem w kampanii reklamowej danego produktu. Już na początku XX wieku wśród licznych, reklamowych etykiet zaobserwować możemy wykorzystanie ludowych motywów do celów promocyjnych.

Ciekawy przykład reklamowego atelier lat 30. XX wieku stanowi duet Anatol Girs i Bolesław Barcz. Początki wspólnych osiągnięć artystycznych wspomnianych artystów sięgają czasów wspólnie odbytych studiów w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie. Jednak zanim połączyła ich prawdziwa przyjaźń i trwająca trzynaście lat zawodowa współpraca, obaj panowie znali się jedynie z widzenia, bowiem, jak uważa autor monografii o Anatolu Girsie, Andrzej Klossowski: odmienne wówczas były ich artystyczne zainteresowania [1].

Praca w twórczym duecie cieszyła się w latach 30. XX wieku wśród studentów warszawskiej architektury sporym zainteresowaniem. Młodzi adepci sztuki projektowej, poza pracą w architektonicznych biurach, chętnie zajmowali się również grafiką reklamową. Jak słusznie zauważył w 1935 roku Przecław Smolik – Typowym dla ostatnich lat zjawiskiem […] jest fakt, że we współczesnym ruchu artystycznym w Polsce młodzi architekci biorą nie tylko coraz żywszy udział, ale w niektórych dziedzinach produkcji artystycznej kroczą nawet na czele, współzawodnicząc z wybitnym powodzeniem z zawodowymi artystami malarzami i grafikami [1].

W roku 1924 w Warszawie Henryk Berlewi wraz z poetami – futurystami Stanisławem Bruczem i Aleksandrem Watem założyli Biuro Reklama-Mechano. Reklama – Mechano z jednej strony pełniła funkcję komercyjnego biura projektowego, z drugiej zaś było emocjonalną reakcją Berlewiego na pominięcie jego osoby w zespole organizacyjnym i redakcyjnym nowo powstałej grupy Blok [1].

W 1933 roku dwójka kolegów żydowskiego pochodzenia, postanowiła połączyć swoje siły w projektowaniu graficznym, zakładając kolejną artystyczną spółkę na mapie Warszawy. Tym razem o pracę w duecie pokusili się Jan Lewitt i Jerzy Himmelfarb, który w przypadku graficznej twórczości znany był bardziej jako Jerzy Him.

Lata 20 XX wieku to okres szczególny w rozwoju polskiej grafiki użytkowej przede wszystkim ze względu na coraz liczniej powstające artystyczne spółki, które coraz chętniej zaczęły zajmować się działalnością reklamową. I tak w 1923 roku znakomity polski grafik Tadeusz Gronowski wraz z Jerzym Gelbardem, Antonim Bormanem i Janem Mucharskim założyli w Warszawie Atelier Reklamy Artystycznej „Plakat”.

W 1933 roku Jadwiga Hładki, Edward Manteuffel i Antoni Wajwód, wieloletni przyjaciele z warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych postanowili założyć atelier graficzne o wdzięcznej nazwie „Mewa”. Nazwa atelier nie była zupełnie przypadkowa i powstała z zestawienia monogramów założycieli nieformalnej spółki – Manteuffla Edwarda i Wajwóda Antoniego. Jadwiga Hładki prawdopodobnie dołączyła do zespołu nieco później o czym świadczy pierwszy, sygnowany logiem „Mewy” plakat artystki, wykonany na konkurs „Państwowa Odznaka Sportowa” w kwietniu 1933 roku.