Niezależnie od tego czy operacje cięcia wykonaliśmy samodzielnie czy skorzystaliśmy z usług zewnętrznych maszyn CNC powinniśmy przystosować krawędzie lic do wymogów klejenia. Na wszystkich materiałach zachowujemy wciąż folie ochronne starannie oczyszczając powierzchnie z wiórów które mogą być przyczyną rys w przyszłej obróbce. Przygotowane pasy na obrzeża na razie odkładamy i zaczynamy szlifowanie krawędzi.
Zaprenumeruj newsletterOperacje szlifowania będziemy przeprowadzać kilkakrotnie. Pierwszy raz doprowadzając do właściwego stanu krawędź cięcia. Jeśli elementy były wycinanie maszyną frezującą CNC to samego szlifowania i poprawek będzie bardzo niewiele. Należy wyszlifować jedynie ostre kąty do których nie dotarł frez oraz delikatnie wyrównać krawędź.
Przy zbyt dużym posuwie głowicy frezującej krawędź cięcia przypomina mikroskopijną zębatkę i może ona znacznie osłabić jakość klejenia. Inny problem występuje przy cięciu PMMA laserem CO2 – krawędzie wymagają lekkiego zmatowienia i wyrównania papierem ściernym.
Do szlifowania elementów małych i średnich – do 80 cm wysokości wykorzystamy nasz kombajn szlifierski opisany w rozdziale 8 „Narzędzia - szlifowanie”. Niezależnie od rodzaju materiału, szlifowanie przeprowadzamy używając tych samych gradacji papieru ściernego: 120-240.
Zaczynamy od otworów, szlifując wewnętrzne łuki za pomocą walców dobierając różne jego średnice w zależności od średnicy łuków. Następnie szlifujemy proste oraz otwarte i dostępne łuki na tarczy szlifierskiej. Cała zabawa wymaga odrobiny wprawy – element, niezależnie od rodzaju tworzywa, powinien być w zasadzie w ciągłym ruchu względem tarczy. Warto utrzymać płynność i ciągłość linii obrysu nawet kosztem niewielkich odstępstw od kształtu wynikającego z szablonu. Trzeba pamiętać też o zachowaniu bezpieczeństwa i odsysaniu pyłów – szczególnie w wypadku szlifowania PVC.
Użycie tarczy szlifierskiej nie gwarantuje jeszcze dotarcia do wszystkich zakamarków kształtu – ostatnie fragmenty niedostępnych odcinków musimy wyszlifować za pomocą pilników-iglaków, dbając o zachowanie prostopadłości szlifowanej krawędzi do płaszczyzny lica.
Większe elementy będzie nam już bardzo trudno szlifować za pomocą tarczy. Rozwiązania w tym wypadku są dwa: ręczna szlifierka taśmowa oraz szlifierka kątowa z elastyczną tarczą ścierną (wymienny papier ścierny). Ostatnie rozwiązanie jest też najbardziej wydajne i trzeba bardzo uważać by materiał za szybko „nie znikał”. Materiał wstępnie unieruchamiamy zapewniając sobie dostęp do wszystkich jego krawędzi następnie szlifujemy dbając o prostopadłość szlifowanej krawędzi. Jeśli lico jest z PMMA musimy uważać, by zanadto nie zagrzać miejsca szlifowania szlifierką.
Szlifowania będą wymagać także krawędzie ewentualnych wsporników. Szczególnie te które będą płaszczyzną klejenia. Warto wiedzieć, że PCV spienione także doskonale da się strugać np. ręcznym strugiem. Przy dużych elementach, gdzie wsporników bywa naprawdę dużo, ich produkcję trzeba już jakoś zmechanizować. Można to osiągnąć wykorzystując pilarkę zamontowaną do stołu z nastawnymi ogranicznikami i równoległym do piły posuwem. Dzięki temu utrzymamy prostopadłość krawędzi wspornika. Innym sposobem jest wycięcie zgrubne i struganie do kąta strugiem w przyrządzie.
Leszek Salomon
Elementy instalacji podświetleniowej. Biblioteka rysunków
